My memory palace: entrance

It has been a very long time since I have made a painting. In fact, I organized an exhibition about a year ago, just to ged rid of old work and also to avoid being confronted with the fact that I could not paint anymore. Parkinson of course being the partypooper in this story. What happened was that the exhibition was a huge succes and I found out that I could paint after all..again. The surgeon's team and the neurologist must have done a good job when they handled my DBS operation. So, back to work then. That may sound as if I now produce six paintings a day, but I work in a very low gear now. I've had surgery; I am not miraculously healed. There's a difference. Enough of that: let me take you through my process of making a painting.

(NL:)

Het is lang geleden dat ik een schilderij gemaakt heb. Het is zelfs zo dat ik ongeveer een jaar geleden een expositie heb georganiseerd om van oud werk af te komen en om te voorkomen dat ik geconfronteerd werd met het feit dat ik niet meer kon schilderen. Natuurlijk was parkinson de spelbreker in dit verhaal. Maar wat er gebeurde, was dat de expositie een enorm succes werd en dat ik ontdekte dat ik prima kon schilderen.. opnieuw. Het chirurgenteam en de neuroloog moeten goed werk geleverd hebben tijdens mijn DBS-operatie. Dus, aan de slag maar weer. Dat klinkt wellicht alsof ik nu weer zes schilderijen per dag maak, maar ik werk nu in een heel lage versnelling. Ik heb een operatie gehad; ik ben niet op miraculeuze wijze genezen. Dat zijn twee verschillende dingen. Maar genoeg daarover: laat mij je door het proces leiden waarin ik een schilderij maak. 

1: 

The sketch. I often start by making a drawing with pencil on paper. I draw with great detail, so when it comes to painting, I have fewer things on my mind. You see, I work in the painting from back to front.    

                             De schets. Ik begin vaak met een potloodtekening. Heel gedetailleerd, zodat ik minder aan mijn hoofd heb als ik eenmaal begin te schilderen. Dan werk ik van achter naar voren.

                                                                                    2:
 

For instance, in the painting above I've painted the night sky first, then the lightning. Just to let the grain of the wood ( I paint on a wooden plank ) come through, I did not paint over the window frames. But that's an exception. Next in line were the entrance and the carpet. The ceiling, walls.. First simply a lot of red, then the yellow patterns on it. It's only then  when I start looking further.

Bijvoorbeeld in het schilderij hier boven heb ik eerst de nachtlucht geschilderd en daarna de bliksem. Om de structuur van het hout nog een beetje te laten zien ( ik schilder op een plank ) schilder ik niet over de raamkozijnen. Maar dat is een uitzondering. Daarna zijn de ingang en de vloerbedekking aan de beurt. Het plafond, de muren... eerst heel veel rood en dan de gele patronen er op. Dan kijk ik pas verder.

3:

Now I can fill this room with furniture, for instance: the pooltable and a painting on the wall. On the far left, the brown box will later turn into a bar. By the way: I added the painting above the pooltable as a hommage to Roger Dean, the artist who made many, many album covers for progrock band Yes. A hommage, mind you, not a rip-off, like James Cameron did by using Rogers' floating Islands in Avatar, 

as far as I know, without permission. That's all, for now, thanks for reading this, Spark.

Nu kan ik deze kamer vullen met meubels, zoals de biljarttafel en een schilderij aan de muur. Trouwens, ik voegde het schilderij boven de biljarttafel toe als een eerbetoon aan Roger Dean, de kunstenaar die heel veel elpee-omslagen heeft gemaakt voor de progrock-band Yes. En dan bedoel ik ook een eerbetoon, geen jatterij, zoals James Cameron dat heeft geflikt door Roger's zwevende eilanden te gebruiken in Avatar, voor zover ik weet, zonder toestemming. Dat was em weer, bedankt voor het lezen, Spark.